1 kadencja, 15 posiedzenie, 1 dzień (21.05.1992)

1 punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi sporządzonego w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. (druk nr 220).

Poseł Herbert Szafraniec:

    Herbert Szafraniec - Związek Górnośląski, Klub Liberalno-Demokratyczny.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wielu teoretyków i praktyków działań integrystycznych dotyczących państw twierdzi, że istnieją co najmniej trzy zasadnicze warunki efektywności i trwałości łączenia struktur państwowych. Są to mianowicie, po pierwsze, zbliżone struktury polityczne i ideologiczne w łączonych organizmach państwowych; po drugie, bliskie wartości i warunki kulturowe; po trzecie, zbliżone struktury i poziom gospodarek.

    W rozważaniach tych ˝zbliżone˝ nie oznacza ˝tożsame˝, oznacza raczej, iż niezbyt daleko od siebie odbiegają. Im są sobie bliższe, tym większa szansa niezbyt kolizyjnego połączenia i udanego współdziałania. Rzecz jasna, z punktu widzenia połączenia się Polski ze Wspólnotami Europejskimi spełnianie wyliczonych warunków jest różne. Nieźle przedstawia się ono pod względem kulturowym, gorzej pod względem politycznym, bardzo źle pod względem gospodarczym. Proces jednoczenia się ze Wspólnotami Europejskimi jest jednak rozłożony w czasie i dlatego istnieją pewne możliwości dostosowania się do wymagań europejskich. Dotyczy to szczególnie tych dziedzin, w których rażąco odbiegamy od poziomu europejskiego. Dlatego właśnie, przy okazji tej debaty, chciałem zwrócić uwagę Wysokiej Izby na sprawę pozornie jedynie związaną z wysokością budżetu, faktycznie zaś związaną z wykorzystaniem możliwości dostosowania się do Europy w dziedzinie najsłabszej, czyli gospodarczej.

    Jako członkowi komisji edukacji powierzono mi koreferat na temat propozycji budżetowych dotyczących Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości. Po zapoznaniu się z propozycjami Ministerstwa Finansów i kierownictwa komitetu, złożyłem wniosek o zwiększenie dotacji dla komitetu o 34,5 mld zł. Wniosek ten, już jako wniosek komisji edukacji, będzie państwu przedstawiony do akceptacji.

    W art. 74 układu ze Wspólnotami Europejskimi nasze państwo zobowiązuje się do dostosowania polskiego systemu normalizacji oraz badań i certyfikacji do wymagań Wspólnot. Tymczasem spośród ok. 2000 norm europejskich w Polsce jest w tej chwili przygotowanych zaledwie 100. Obrazuje to skalę zadań stojących przed Polskim Komitetem Normalizacji, Miar i Jakości. Jednak nie jest to pełny obraz. Jeśli polscy eksporterzy nie będą produkowali zgodnie z normami europejskimi lub nie będą mogli uzyskać dla swych wyrobów uznawanych świadectw jakości, eksport polski będzie mało opłacalny, gospodarka będzie kuleć, korzyści z połączenia z Europą będą minimalne. Dlatego w sprawie budżetu dla Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości zwracam się właśnie teraz, kiedy niemal wszyscy w tej debacie jednym głosem mówią ˝a˝. Proszę, zgodnie z przysłowiem, o konsekwentne powiedzenie ˝b˝. Zwracam się już dzisiaj przede wszystkim do członków komisji budżetowej, bo podobno po posiedzeniu będą oni właśnie sumować budżet. Wysoką Izbę proszę zaś o powiedzenie tego ˝b˝ podczas końcowej debaty budżetowej. Nie będzie to tylko zgoda na zwiększenie dotacji budżetowej dla PKNMiJ, będzie to praktyczny sprawdzian chęci rzeczywistego wejścia do Europy i wykorzystywania możliwości, jakie to wejście stworzy. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia